Profesor odwołuje się do analogii z technologiami cyfrowymi, gdzie wydajność jest kluczowa. Tak jak komputery ciągle kompresują i reorganizują dane dla zaoszczędzenia pamięci i mocy obliczeniowej, podobne procesy mogą zachodzić w całym wszechświecie. Vopson wykorzystuje teorię informacji – matematyczne studium kwantyfikacji, przechowywania i przekazywania informacji, pierwotnie opracowane przez Claude'a Shannona – jako narzędzie do zrozumienia tych procesów.
Entropia i filiżanka kawy
W swoim artykule z 2023 roku fizyk zaproponował drugie prawo infodynamiki, które stanowi przeciwieństwo drugiego prawa termodynamiki. Podczas gdy prawo termodynamiki mówi, że entropia fizyczna (nieporządek) zawsze wzrasta, prawo infodynamiki Vopsona głosi, że entropia informacyjna musi się zmniejszać lub pozostawać stała w zamkniętych systemach informacyjnych.
Vopson ilustruje to przykładem stygnącej filiżanki kawy. Gdy energia przepływa od gorącego do zimnego aż do osiągnięcia równowagi termicznej, entropia fizyczna systemu jest maksymalna, ale entropia informacyjna – minimalna, ponieważ molekuły stają się „identycznymi znakami w informacyjnej wiadomości”.
Kluczowym elementem teorii profesora jest koncepcja przestrzeni składającej się z maleńkich „komórek” informacji, podobnych do pikseli na zdjęciu czy kwadratów na ekranie gry komputerowej. Gdy obiekty w tej przestrzeni łączą się pod wpływem grawitacji – jak planety, gwiazdy i galaktyki – informacja zostaje skompresowana i staje się łatwiejsza do zarządzania, tak jak w symulacjach komputerowych dążących do większej wydajności.
Jego teoria rozwija wcześniejsze koncepcje „grawitacji entropijnej”, ale idzie dalej, sugerując, że wszechświat może działać na „kosmicznym oprogramowaniu”. Vopson przyznaje, że nie ma jeszcze definitywnych dowodów na życie w symulacji, ale zaznacza: im głębiej badamy wszechświat, tym bardziej przypomina on proces obliczeniowy.
Teoria symulacji
Już starożytni filozofowie, jak Platon w alegorii jaskini czy Zhuangzi z jego snem o motylu, kwestionowali naturę rzeczywistości i możliwość odróżnienia prawdziwego świata od iluzji. W XVII wieku René Descartes rozważał scenariusz złośliwego demona, który mógłby nas oszukiwać, co do natury otaczającego świata.
Współczesna teoria symulacji została jednak sformalizowana przez Nicka Bostrоmа w jego słynnym artykule „Are You Living in a Computer Simulation?” z 2003 roku. Bostrom przedstawił argument probabilistyczny, zgodnie z którym co najmniej jedna z trzech propozycji musi być prawdziwa: albo cywilizacje rzadko osiągają zaawansowany poziom technologiczny, albo te zaawansowane cywilizacje nie są zainteresowane uruchamianiem symulacji przodków, albo żyjemy w symulacji komputerowej.
Koncepcja ta zyskała popularność również dzięki kulturze popularnej, szczególnie filmom z serii Matrix, które wprowadziły tę ideę do powszechnej świadomości. Teoria symulacji pozostaje przedmiotem intensywnych debat filozoficznych i naukowych, inspirując zarówno badania nad sztuczną inteligencją, jak i rozważania na temat natury rzeczywistości w erze cyfrowej.
