Nepal wybrał 2-latkę na nową boginię Kumari. Będzie żyła w pełnej izolacji

16-10-2025

fot. kadr z filmu „Kumari"

Aryatara Shakya, w wieku 2 lat i 8 miesięcy, została wybrana nową Kumari – „dziewiczą boginią” – zastępując dotychczasową, która po otrzymaniu pierwszej miesiączki, zgodnie z tradycją, stała się zwykłą śmiertelniczką.

„Kumari" (w języku nepalskim „dziewica") to tytuł nadawany dziewczynce uznawanej za inkarnację bogini Taleju. Wierzy się, że duch bogini wciela się w dziewczynki, które nie weszły jeszcze w okres dojrzewania, i opuszcza ich ciało wraz z pojawieniem się pierwszej miesiączki. Dzieje się tak, ponieważ bogini-dziewica musi zawsze pozostawać młoda – jakakolwiek oznaka starzenia się, na przykład poważna choroba, oznacza, że bogini opuściła ciało, które dotychczas zamieszkiwała.

Rygorystyczny proces wyboru nowej bogini

Wybór nowej Kumari to proces, który łączy w sobie mistycyzm, tradycję i surową ocenę doskonałości. Decyzję podejmuje specjalny komitet złożony z kapłanów wysokiej rangi, którzy poszukują dziewczynki w wieku od trzech do pięciu lat spełniającej ścisłe kryteria boskości. Kandydatka nie może mieć żadnych skaz – jej ciało i zdrowie muszą być nienaganne. Znaczenie ma każdy detal: kształt paznokci, długość palców, rzęs, a nawet rozmiar języka.

Choć lista wymagań jest długa, najważniejszym momentem selekcji pozostaje tzw. próba odwagi. Wybrane dziewczynki prowadzone są do ciemnej komnaty, gdzie celowo się je straszy, by sprawdzić ich reakcję. Tylko ta, która zachowa spokój i nie okaże strachu, może zostać uznana za wcielenie bogini.

Kumari w pałacu: życie w izolacji i czystości

W Nepalu istnieje kilka Kumari, jednak najbardziej znana z nich to tzw. „Kumari królewska" z Katmandu, mieszkająca w pałacu Kumari Ghar w samym sercu miasta. Tradycyjnie, po dokonaniu wyboru, nowa bogini zostaje przeniesiona do pałacu przez swoją rodzinę w uroczystej procesji. Jej stopy nie mogą wówczas ani razu dotknąć ziemi – to symbol czystości i boskości.

„Wczoraj była moją córką, ale dziś jest boginią” mówi ojciec nowej Kumari, Ananta Shakya.

Nowa Kumari będzie mogła opuszczać pałac jedynie kilka razy w roku – podczas najważniejszych festiwali i uroczystości religijnych. W czasie, gdy bogini „zamieszkuje" ciało dziewczynki, tradycyjnie nie pobiera ona żadnej nauki i nie jest objęta opieką lekarską. Nad jej bezpieczeństwem czuwa jednak specjalna opiekunka, której zadaniem jest dopilnowanie, by Kumari się nie skaleczyła. Nawet najmniejsze krwawienie byłoby uznane za znak słabości – i tym samym za dowód, że bogini opuściła jej ciało, a dziewczynka powróciła do świata śmiertelników.

Funkcją Kumari jest opieka nad królem Nepalu oraz całą rodziną królewską. W praktyce dziewczynka nakłada na czoło monarchy czerwony znak tika, który ma chronić go przed złymi mocami i przynieść pomyślność. W zamian Kumari otrzymuje od króla złotą monetę – symbol wdzięczności i uznania dla boskiej opieki.

Życie po świętości

Współcześnie warunki życia Kumari w pałacu uległy zmianie. Po orzeczeniu Sądu Najwyższego Nepalu z 2008 roku dziewczynki wybrane na boginie muszą mieć zapewnioną edukację. Dodatkowo, po zakończeniu swojej służby, byłe Kumari mogą ubiegać się o wsparcie finansowe, które ma pomóc im w kontynuacji nauki i ponownej integracji ze społeczeństwem.

Mimo to dorosłe już ex-boginie wciąż napotykają wiele trudności. Według nepalskich legend mężczyzna, który poślubi byłą Kumari, umrze młodo. Z tego powodu wiele dawnych „żywych bogiń" pozostaje niezamężnych, zmagając się z piętnem, jakie niesie za sobą dawna boskość.

tekst: Natalia Kolańska