Iman zmarła na raka macicy. W ostatnich latach parokrotnie otarła się o śmierć przez dużą utratę krwi, lecz za każdym razem pracownikom udało się ją uratować. Przed śmiercią Iman naukowcy pobrali jej komórki jajowe, by w przyszłości mogły zostać wykorzystana do potencjalnej reprodukcji.
Pół roku wcześniej, w maju, zginął ostatni męski przedstawiciel nosorożców sumatrzańskich w Malezji, Tam. Zwierzę zachorowało w kwietniu i szybko straciło apetyt oraz energię. Jako przyczynę śmierci stwierdzono niewydolność organów. Próby rozmnożenia nosorożców zakończyły się porażką, a Tam nie zapłodnił ani Iman, ani drugiej samicy Puntung, która również chorowała na raka i finalnie została uśpiona.
W Sabah znajduje się istniejący od 1984 roku rezerwat dzikich zwierząt, Tabin Wildlife Reserve. Są tutaj zarówno zwierzęta, jak i rośliny zagrożone wyginięciem, o które dbają na co dzień wykwalifikowani pracownicy. Oprócz nosorożca sumatrzańskiego, znajdują się tam również bantengi azjatyckie czy borneańskie słonie karłowate.
Właśnie dlatego naukowcy, aktywiści i pracownicy rezerwatów od wielu lat próbują dotrzeć do jak największej ilości przedstawicieli nosorożców sumatrzańskich. Celem jest stworzenie niewielkich społeczności, które mogłyby się rozmnażać. Chociaż nie jest to takie proste, dzięki wspólnym działaniom organizacji takich jak National Geographic czy WWF w ramach projektu Sumatran Rhino Rescue w zeszłym roku udało się odnaleźć samicę Pahu. Pełni optymizmu zoolodzy zamierzają jak najszybciej zapewnić jej towarzystwo oraz doprowadzić do reprodukcji.
Nosorożec sumatrzański to najmniejsza odmiana nosorożców na świecie. Kiedyś można było je spotkać nie tylko w Azji, ale również w Indiach, lecz ich populacja znacznie zmniejszyła się przez wycinkę lasów oraz kłusownictwo. Według ekspertów największy problem gatunku nosorożców sumatrzańskich polega na tym, że organizm samic pozbawionych obecności samca wytwarza samoistnie niebezpieczne cysty, a zwłóknienia w drogach rodnych prowadzą do niepłodności. Dodatkowo przedstawiciele tego gatunku są samotnikami, a ich rogi są bardzo cenne dla kłusowników.
