Andrzej Adam Sadowski, Piotrkowska II, 1976
Tytuły poszczególnych rozdziałów wystawy zaczerpnięto z konkretnych dzieł znajdujących się w kolekcji. Traktując sztukę jako punkt wyjścia, rozdziały te przybliżają zagadnienia związane z postrzeganiem i odczuwaniem otaczającego nas świata – zarówno za pośrednictwem wzroku, jak i pozostałych zmysłów. Opowiadają także o porządkowaniu doświadczeń oraz krytycznym odbiorze rzeczywistości. Wśród poruszanych tematów znajdują się kwestie fundamentalne dla badań nad relacją między widzeniem a innymi procesami poznawczymi, takie jak wiedza, przestrzeń czy pamięć. Uzupełniają je rozdziały poświęcone społecznym aspektom patrzenia: sposobom, w jakie kultura, ekonomia i tradycja wpływają na nasze postrzeganie świata. Poprzez sztukę „Sposoby widzenia” ukazują wielość perspektyw i zadają pytania: czym jest bycie widzianym, a co oznacza pozostawać niewidocznym?
Stanisław Ignacy Witkiewicz, Portret wielokrotny, 1917
Prace z kolekcji nie zostały ułożone chronologicznie. Zamiast tego wystawa koncentruje się na problemach i tematach obecnych w sztuce od początku XX wieku po współczesność. Jednocześnie ekspozycja wprowadza historyczne odniesienia, przybliżając kluczowe momenty z dziejów instytucji, jej kolekcji oraz kontekstu społeczno-artystycznego. Taki układ umożliwia interpretację poszczególnych praktyk artystycznych w perspektywie szerszych procesów historycznych.
Mykola Ridnyi, Stopniowa utrata widzenia, 2017
Wystawie towarzyszą dwie publikacje. Albumowy katalog ekspozycji uzupełniony jest przez eseje Mike Bal i Łukasza Zaremby, które oferują teoretyczną ramę do odczytania wystawy. Drugą książką jest antologia tekstów artystek i artystów dotyczących percepcji. Ten zbiór pokazuje, że kolekcja sztuki to nie tylko zbiór przedmiotów, ale przede wszystkim indywidualnych metod postrzegania świata.