Startuje HER Docs Film Festival. Polecamy najciekawsze tytuły

Autor: Anna Rupacz

16-09-2025

Startuje HER Docs Film Festival. Polecamy najciekawsze tytuły

fot. kadr z filmu „Długa droga do fotela reżyserki”, reż. Vibeke Løkkeberg

Czas na wyjątkowe spotkanie z autorskim kinem dokumentalnym tworzonym przez kobiety. W dniach 17-21 września w Warszawie i online odbędzie się HER Docs Film Festival. Przedstawiamy tytuły, na które czekamy najbardziej.

Tegoroczne serce programu stanowi perspektywa kobiet za kamerą – ich sposób patrzenia, opowiadania, angażowania się w świat. Od polskich krótkich metraży, przez znakomite, awangardowe tytuły kina austriackiego, po międzynarodowe pełne metraże, które zadebitują w naszym kraju. Bez wątpienia każda z nas znajdzie coś dla siebie.

Poniżej przedstawiamy tylko niektóre z inspirujących tytułów. Więcej informacji i pełen program festiwalu znajduje się nastronie HER Docs.

patronat

1/10

„Za moich czasów”, reż Iga Lis

W rozmowach telefonicznych z wnuczkami, babcie odsłaniają historie miłości, straty i złamanych serc. Słowa, które dotąd pozostawały niewypowiedziane, wreszcie znajdują ujście – czasem po raz pierwszy. Ich opowieści to nie tylko zapis osobistych przeżyć, ale także echo wspólnych doświadczeń kobiet na przestrzeni lat. Film skłania do refleksji nad tym, co naprawdę sobie przekazujemy z pokolenia na pokolenie – nie tylko ból, ale także siłę, czułość i mądrość życiową.

Film znajduje się w bloku „Showcase. Polskie filmy krótkometrażowe”.

„Czerwone i czarne”, reż Linda Christanell

Miejscem zdarzeń jest pokój ze stołem. Stół nakryty, świadectwo minionej uczty. Wśród tej scenerii obecna jest kobieta. Rozgrywający się dramat – dziki, pełen namiętności, uwodzenia, ironii i przemocy – właśnie dobiega końca.

Film znajduje się w bloku „Punk” z przeglądu austriackiego kina eksperymentalnego.

„Śniła mi się podróż”, reż. Maja Soś

Filmowy eksperyment zrealizowany na taśmie 8 mm podczas pierwszej wizyty reżyserki u jej starszej o trzynaście lat przyrodniej siostry. Film podejmuje temat budowania relacji. Poprzez obserwację codziennych rytuałów, otoczenia, ludzi i zwierząt towarzyszących siostrze powstaje opowieść o bliskości, która rodzi się nie w zaplanowanych gestach, lecz w prostych, wspólnych sytuacjach: przygotowywaniu posiłku, oglądaniu telewizji czy podróży pociągiem. Intymne studium spotkania, w którym osobiste tęsknoty splatają się z próbą zrozumienia drugiego człowieka.

Film znajduje się w bloku „Showcase. Polskie filmy krótkometrażowe”.

„Hearsay”, reż. Maria Oblicka

Eksperymentalny film na taśmie 8mm. Fabularyzowana opowieść oparta na osobistym doświadczeniu częściowej utraty słuchu, bada relacje między ciszą a dźwiękiem, odsłaniając opresyjność normatywnego słyszenia i poszukując języka poza porządkiem fonocentrycznym. Praca stanowi wstęp do większego projektu o audyzmie i demokracji dźwiękowej. Inspiracją stała się koncepcja “feministycznego ucha” Sarah Ahmed – słuchania jako aktu oporu wobec przemocy i wykluczenia. Film powstał podczas rezydencji w ArtInkubatorze Goyki3 w Sopocie.

Film znajduje się w bloku „Showcase. Polskie filmy krótkometrażowe”.

„Canale Grande”, reż. Friederike Pezold (Pezoldo)

Jedno z ukrytych arcydzieł kina austriackiego, doskonały przykład subwersywnej kinematografii. W tym niskobudżetowym dziele bohaterka (w którą wciela się sama reżyserka) ma dość konwencjonalnej telewizji i wynajduje własną, wysoce osobistą formę oglądania „z bliska”. Podczas gdy charakterystyczny styl Pezold jest w pełni współczesny i świeży, atmosferyczne pejzaże miejskie mają poruszającą jakość kapsuły czasu.

„Długa droga do fotela reżyserki”, reż. Vibeke Løkkeberg

„Problemy kobiet to kwestie fundamentalne, które przenikają wszystko”. Dokumentalna kronika Vibeke Løkkeberg z pierwszego Międzynarodowego Seminarium Filmów Kobiecych w 1973 roku wciąż ma polityczną siłę, oferując ponadczasową refleksję o równości płci (lub jej braku) i reprezentacji. Kiedy Vibeke Løkkeberg przybyła do Berlina na pierwsze Międzynarodowe Seminarium Filmów Kobiecych, miała ze sobą kamerę filmową – była zdeterminowana, by zarejestrować opinie koleżanek–filmowczyń, a kiedy było to możliwe, także debaty konferencyjne. Jej film stanowi świadectwo ambicji, odwagi i niezłomnej walki o równość uczestniczek wydarzenia.

„Plaże”, reż. Astrid Ofner

Obrazy wakacji rodzinnych nad morzem: w zmieniającej się palecie barw ziarniste nagrania Super 8 opowiadają historię łagodnie pieniących się fal rozbijających się o brzeg na adriatyckiej plaży. Małe dzieci bawią się w wodzie pod czujnym okiem matki. Wkrótce dołącza do nich ojciec. Starsza pani przechodzi obok, później mężczyzna puszcza latawiec na pierwszym planie. Obrazy są tonowane w delikatne odcienie różu, żółci i błękitu. Kruchy, analogowy materiał filmowy Astrid Ofner mógłby przekazywać tęsknotę za letnimi godzinami przeszłości i czułymi więzami rodzinnymi, gdyby nie porywcza, offowa narracja Sylvie Rohrer, atakująca obrazy spokojnie falującego morza od samego początku.

Film znajduje się w bloku „Traces” z przeglądu austriackiego kina eksperymentalnego.

„Nie chcę być filmowana, wolę zrobić to sama”, reż Friedl vom Gröller

Film jest dialogiem i zapisem spotkania dwóch reżyserek, które – jak widać od razu – łączy znacznie więcej niż tylko wspólne medium. Pokazuje wszystko, co mieści się w portrecie poza samą filmowaną twarzą: to „film o relacji” – między filmującą a filmowaną, aparatem analogowego projektora, jego oślepiającym światłem i projekcją innego filmu z inną twarzą, która z kolei zostaje sfilmowana podczas oglądania. To “portret rozszerzony”: lustro, w które Friedl vom Gröller filmuje i spotyka samą siebie filmującą – archetypiczny moment każdego autoportretu – rozszerza przestrzeń, podobnie jak projekcja jej filmu Max Turnheim (2002–2022), przedstawiającego młodego mężczyznę w różnych fazach życia.

Film znajduje się w bloku „Traces” z przeglądu austriackiego kina eksperymentalnego.

„Szukając Simone De Beauvoir”, reż. Nathalie Masduraud & Valérie Urréa

Podróż przez Stany Zjednoczone, gdzie „Druga płeć” zaczęła nabierać kształtu, staje się okazją do nowego spojrzenia na przełomowe dzieło Simone de Beauvoir, wzbogacone refleksjami współczesnych teoretyczek feminizmu, które analizują jego wpływ i ograniczenia. Film Nathalie Masduraud i Valérie Urrea to inicjacyjna podróż do źródeł myśli Simone de Beauvoir — intymna i polityczna wyprawa, która ożywia jej teksty w znakomitej interpretacji francuskiej aktorki Noémie Merlant.

„Meander”, reż. Aleksandra Korpysa & Michał Radoń

„Meander” to krótkometrażowy, poetycki film dokumentalny, który w zaledwie dwóch minutach oddaje atmosferę życia w gdańskich falowcach — charakterystycznych, falujących masywów mieszkaniowych na Przymorzu i w Nowym Porcie. Film, stworzony przez Aleksandrę Korpysę i Michała Radonia, skupia się na codzienności i klimacie tych miejsc, a narracja prowadzona rytmicznym, mówionym tekstem nadaje mu osobisty, emocjonalny ton . Produkcja powstała bez wsparcia instytucjonalnego, traktowana jako „mikroprzygoda” przez twórców, którzy czerpali frajdę z poznawania mieszkańców i rozmów z przechodniami.

Film znajduje się w bloku „Showcase. Polskie filmy krótkometrażowe”.